Τσικνοπέμπτη

 Η Τσικνοπέμπτη στο Ρέθυμνο δεν έχει καμμία σχέση με ότι ήξερα μέχρι τώρα...
   Συνηθίζεται στα μέρη μας τέτοια μέρα να κλείνουμε τραπέζι σε κάποιο μαγαζί για το βράδυ.Εδώ όλη τη μέρα γλεντάνε στους δρόμους.
   Σχόλασα χθες το μεσημέρι και βγαίνοντας απ' το σχολείο ακούω φωνές και φασαρία.Πλησιάζω και βλέπω πως κόσμος μαζεμένος χόρευε και έτρωγε. Ψησταριές δούλευαν στο φουλ,άφθονη  ρακή και κρασί και το κέφι στα πολύ πάνω του.Κι όλα αυτά στο πεζοδρόμιο.Όταν έφτασα αρκετά κοντά είδα γνωστούς που με φώναξαν και με κέρασαν.Άλλο που δεν ήθελα.

   Στο απέναντι πεζοδρόμιο ήταν συνάδελφοι που μου έγνεφαν να πάω εκεί.Τι να κάνω και γω... ανταποκρίθηκα στο κάλεσμά τους.

ΚΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΕΒΡΕΧΕ.ΑΝ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΚΑΛΟΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ...

ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΠΌΛΗΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΧΕ ΨΗΣΤΑΡΙΕΣ.ΕΝΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ.

Η ΕΛΕΝΗ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΚΑΙ ΧΟΡΟ ΣΤΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΤΗΣ

 Μείναμε εκεί μέχρι τις 18.30.Μετά πήγαμε σπίτι γιατί θυμηθήκαμε πως έχουμε και παιδιά.Ύστερα από δύο ώρες ξεκούραση ξανά έξω.Έχει νυχτώσει πλέον μα ο ρυθμός δεν έπεσε.Γυρίσαμε δυο τρεις παρέες που σημειωτέον είχαν και από κανα δυο γνωστούς,ξαναφάγαμε ,ξαναήπιαμε και ευτυχισμένοι πήγαμε για ύπνο,γιατί κάθε μέρα από δω και πέρα κρύβει και ένα γλέντι.Θα τα βγάλουμε άραγε πέρα;