Μαρουλόκηπος.

Κάθε χρόνο έβαζα τα λαχανικά στον κήπο μου.Φέτος είμαι μακριά,ζω σε πολυκατοικία δυστυχώς και για κήπο όυτε συζήτηση.
  Πέρσι μάλιστα έφτιαξα και ένα μικρό θερμοκήπιο και τέτοια εποχή είχα πολλά,διαφόρων ειδών και εύγεστα βιολογικά μαρούλια.
  Πριν δέκα περίπου μέρες θυμήθηκα μια  ''πατέντα'' του κουμπάρου μου του Γιώργου στην Θεσσαλονίκη ο οποίος φύτευε μαρούλια σε λεκάνη στο μπαλκόνι.Έφαγα από αυτά τα μαρούλια,μου άρεσαν πολύ και έτσι σκέφτηκα να τον αντιγράψω χρησιμοποιώντας όμως αντί για λεκάνες κομμάτια μπουκαλιών νερού. Όπως και νάχει, η ιδέα είναι του Γιώργου και εγώ έκανα μια μικρή παραλλαγή. Έχει πλάκα όμως,ιδιαίτερα τώρα που τα φυτά πήραν λίγο τα πάνω τους.

ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΜΕΓΑΛΏΝΟΥΝ

Ο ΜΑΡΟΥΛΟΚΗΠΟΣ ΜΟΥ. ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;

Θα μου πείτε βέβαια τι την θέλω  τόσο μεγάλη παραγωγή; Το έχω σκεφτεί , θα δίνω και στους γείτονες.


Μαζί μ' αυτά τα φυτά έβαλα και κάποια που δεν τρώγονται. Για την ακρίβεια είναι βολβοί που πήρα μέσα από τα καμμένα που επισκέφτηκα τις προάλλες. Πήρα σκέτους βολβούς που δεν ήξερα τι θα βγει από αυτούς αλλά το έκανα γιατί πίστεψα ότι κάτι θα έσωζα  έτσι που τους είδα μπαρουτοκαπνισμένους. Για να είμαι ειλικρινής επειδή ήταν μαυρισμένοι δεν πίστευα ότι κάτι θα γίνει αλλά για κοιτάξτε πως η φύση επιβιώνει...

Και μια που μιλάμε για επιβίωση αναρωτιέμαι αν εμείς θα επιβιώσουμε καθώς τα ένστικτά μας έχουν γίνει ανενεργά λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωής. Πάντως ο χορός των δηλώσεων καλά κρατεί...