Φυσάει βοριάς απ' το νοτιά.

Όλοι έχουμε ακούσει το τραγούδι του Ρασούλη,"ΛΕΜΟΝΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ''που σε ένα στίχο του λέει:

Φυσάει βοριάς απ' το νοτιά

κι όλα τα παίρνει πέρα

αγάπες, όνειρα, φιλιά, γλυκό μου

και σκοτεινιάζει η μέρα

Το τραγουδάει ο Νίκος Παπάζογλου.Πάντα πίστευα ότι ο στιχουργός μιλούσε μεταφορικά ,όμως σήμερα κατάλαβα στην κυριολεξία τι σημαίνει στην Κρήτη ο νοτιάς.Είναι ο χειρότερος δυνατός,υγρός και γεμάτος σκόνη αέρας που φυσάει εδώ.Φανταστείτε τους νοτιάδες που φυσάνε στα μέρη μας και προσθέστε την τρομερή υγρασία και τις τεράστιες ποσότητες σκόνης και θα καταλάβετε.Όλα κολλάνε και είναι πασπαλισμένα με σκόνη.Για την Κρήτη ο βοριάς είναι σωτηρία και άκακος βέβαια αλλά την επισκέπτεται σπάνια.Θα δούμε τον χειμώνα.

  

 Εξαιτίας λοιπόν αυτού του άσχημου καιρού,μένουμε μέσα.Ευκαιρία να ασχοληθούμε σήμερα με τους δρόμους του φεγγαριού,τους μικρούς ή μεγαλύτερους δρόμους που ίσως δεν ξέρουμε που οδηγούν αλλά που μια μυστηριώδης δύναμη μας ωθεί να τους ακολουθήσουμε και να φτάσουμε στο τέλος τους. Το τέλος τους όμως δεν είναι παρά η αρχή ενός νέου δρόμου.

 Όλοι οι παραπάνω δρόμοι μπορεί να είναι μια απλή μεταφορά και να αφορούν στην στάση μας γενικά στη ζωή.Μπορεί να είναι όμως και πραγματικοί και να αναφέρονται στην τάση αναζήτησης και επαφής με νέους τόπους, νέα ήθη και έθιμα, νέες ιδέες, καινούριες εικόνες στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό.Ίσως όλα αυτά πάλι να είναι το ίδιο πράγμα,δεν ξέρω.Πάντως έρχεται συχνά στο μυαλό μου ένα άρθρο που διάβασα στους 4 τροχούς πριν χρόνια που έγραφε ότι κάποιος πέρασε πολλές φορές καβάλα στη  μηχανή του τις Άλπεις,αλλά κάθε φορά πιο γρήγορος,πιο ορεξάτος,ψάχνοντας για καινούρια μονοπάτια,πιο συναρπαστικά ,πιο ''φευγάτα''.Τι κι αν σε κάποιους προορισμούς δεν μπορούμε να φτάσουμε?Πως θα το μάθουμε αν δεν προσπαθήσουμε?

Αφορμή να τα γράψω όλα αυτά μου έδωσε το παρακάτω βιβλίο:

Δωρεάν με την  ελευθεροτυπία 2008

Ο άνθρωπος  που το έγραψε είναι ο Παντελής Μπαλτάς.Εξαιρετικός,ακριβής,ειλικρινέστατος και με μεγάλη περιγραφική ικανότητα καθώς οτι έγραψε ήταν έτσι ακριβώς χωρίς τίποτα λιγότερο ή περισσότερο.Ακολούθησα πέρσι ένα τμήμα της διαδρομής του και ενθουσιάστηκα.Μπορεί να ταιριάζουν και τα γούστα μας.Το συστήνω ανεπιφύλακτα.

 Πέρσι βγήκε το δεύτερο βιβλίο του ίδιου συγγραφέα παλι δωρεάν με την ελευθεροτυπία:

Δωρεάν με την Ελευθεροτυπία 2009

Oπως βλέπετε στην εικόνα κάτω αριστερά φαίνεται ένα κάστρο.Αυτό το κάστρο βρίσκεται σε μια πόλη της Αυστρίας που λέγεται Feldrich .Δεν ακολούθησα την διαδρομή του βιβλίου αλλά πηγαίνοντας το καλοκαίρι στην λίμνη της Κωνσταντίας πέρασα τυχαία νύχτα από κει.Ο δρόμος περνάει ακριβώς κάτω από το κάστρο.Εκείνο το βράδυ έβρεχε πολύ και τράβηξα μέσα στη βροχή με δυσκολία τις παρακάτω φωτογραφίες γιατί το μέρος ήταν ''ΑΦΙΛΟΞΕΝΟ'',δεν βρίσκαμε ξενοδοχείο και μάλλον θα φεύγαμε.

Αυτή η φωτογραφία είναι η ίδια μ'αυτήν του εξώφυλλου του βιβλίου αλλά τραβηγμένη νύχτα

Aυτή είναι η πίσω μεριά της προηγούμενης φωτογραφίας.

Αυτά για την ιστορία και μόνο.Κάποια άλλη φορά θα συνεχίσω με κάποιες μικρές αναφορές σε ταξίδια που πιστεύω οτι αξίζουν τον κόπο.