Επιχείρηση «Ξαφνικός Θάνατος»

Σεμινάρια από ΔΝΤ σε κυβέρνηση, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους για το πώς θα περάσουν τα επόμενα μέτρα χωρίς κοινωνικές αναταραχές.

Τρέμουν την εξάπλωση των κοινωνι­κών αναταραχών τύπου Ιρλανδίας οι αξιωματούχοι της τρόικας, οι οποίοι καταστρώνουν σχέδια και κάνουν σεμινάρια στους Έλληνες κυβερνώντες για το πώς να περάσουν τις επώδυνες αλλαγές που έρχο­νται.

Οι σχέσεις της ηγεσίας της κυβέρνησης με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο όλο και... σφίγγουν, με τον επικεφαλής της ομάδας του Ταμείου Πολ Τόμσεν να παίζει ολοένα και πιο ενεργό ρόλο στα πολιτικά δρώμενα της χώρας.

Εκτός από τις κατευθυντήριες γραμμές που αξιωματούχοι έδιναν παρασκηνιακά στον Παπακωνσταντίνου (στο περιθώριο της συνέλευσης του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον), τα υψηλά κλιμάκια του Ταμείου διατηρούν ανοικτή γραμμή και με τον πρωθυπουργό. Σας υπενθυμίζουμε ότι αποτέλεσμα αυτής της συνεννόησης ήταν και η άστοχη (και όπως αποδείχθηκε επικίνδυνη) στρα­τηγική ρήξης της Ελλάδας με την Ε.Ε. και ιδιαίτερα τη Γερμανία, με τη δικαιολογία ότι «έτσι θα πιεστούν και θα χαλαρώσουν το Μνημόνιο».

Βέβαια κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν επιτεύ­χθηκε, αλλά γύρισε μπούμερανγκ καθώς η οργή των εταίρων μας, που διαβιβάστηκε με όλους τους τόνους, όχι μόνο δεν έφερε χα­λάρωση στους όρους, αλλά επέσπευσε και τα χρονοδιαγράμματα για τις επώδυνες αλ­λαγές και τα μέτρα που μας περιμένουν. Και βεβαίως ουδέποτε η κυβέρνηση τόλμησε να θέσει επισήμως θέμα «ευνοϊκότερης αντιμε­τώπισης».

Με την αναχώρηση της τρόικας από την Ελλάδα και την ανεπίσημη ενημέρωση προς το Μαξίμου ότι το πρόγραμμα κρέμεται από μια κλωστή, άρχισαν και τα ιδιαίτερα μαθή­ματα των ιθυνόντων του ΔΝΤ προς συγκε­κριμένα κυβερνητικά στελέχη, think tanks, συγκεκριμένους δημοσιογράφους, στελέχη τραπεζών και επιχειρήσεων, εργοδοτικών και επιχειρηματικών ενώσεων για το πώς θα χειριστούν επικοινωνιακά τη χιονοστιβάδα των εξελίξεων που έρχονται.

Διασταυρωμένες πληροφορίες από στελέ­χη του ΔΝΤ αναφέρουν ότι τόσο ο υπουργός Οικονομικών όσο και ο πρωθυπουργός γνω­ρίζουν πως, ακόμη κι ο αν ο προϋπολογισμός του 2011 πετύχει «κατά γράμμα», το βασικό δεδομένο παραμένει το ίδιο: δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί το δημόσιο χρέος από το 2013 και μετά, επομένως μια νέα δανειακή σύμβα­ση θα προκύψει ως απαραίτητη.

Παραμένει να αποσαφηνιστεί εάν θα συμμετέχει σε αυτήν η ευρωζώνη (πράγμα δύσκολο) ή θα είναι μια συμφωνία μεταξύ Ελλάδας, ΔΝΤ και όποιων άλλων χωρών της Ε.Ε. επιθυμούν, όπως έγινε και με την Ιρλαν­δία. Το πότε θα ανακοινωθεί έχει να κάνει εν μέρει με τις εξελίξεις στην ευρωζώνη, οι οποίες μπορούν να σπρώξουν πάνω από τις 1.000 μονάδες βάσης τα σπρεντ των ομολό­γων, αλλά και από το πόσο γρήγορα θα προ­ετοιμάσει το έδαφος η κυβέρνηση.

Το ΔΝΤ σε ρόλο... δασκάλου

Πίσω από τις κλειστές πόρτες, το ΔΝΤ έχει διαμηνύσει ότι χρήματα θα δώσει μόνο εάν πρώτα έχει φιλελευθεροποιηθεί πλήρως η ελληνική αγορά. Δηλαδή:

♦ Στην εργασία να μην υπάρχουν κλαδικές συμβάσεις.

♦ Να ανοίξουν όλα τα κλειστά επαγγέλμα­τα.

♦ Να εφαρμοστεί η διαδικασία fast track για τις ξένες επενδύσεις.

♦ Να πωλήσει το κράτος το ποσοστό του στις τράπεζες.

♦ Να βγουν προς πώληση οι υγιείς κρατικές επιχειρήσεις.

♦ Να επισπευστούν οι υπόλοιπες ιδιωτικο­ποιήσεις.

♦ Και, πάνω απ’ όλα, να ανοίξει το παιχνίδι συνεκμετάλλευσης της δημόσιας περιου­σίας, όπως προνοεί το σχετικό νομοσχέδιο που ήδη έχει περάσει.

Αφού γίνουν όλα αυτά, το ΔΝΤ είναι δια­τεθειμένο να βάλει το χέρι στην τσέπη, να δώσει ένα δάνειο, το οποίο φυσικά δεν θα αντιμετωπίζει το πρόβλημα εξυπηρέτησης του χρέους, αλλά θα το συγκαλύπτει και θα το μεταθέτει για... «λίγο παρακάτω», ώστε να διαιωνιστεί ο εκβιασμός για όλο και με­γαλύτερη αποδιάρθρωση και απεθνικοποίη-ση της οικονομίας, για όλο και πιο επώδυνη αφαίμαξη των Ελλήνων.

Άλλωστε οι ανεπίσημες εκτιμήσεις της ΕΚΤ αναφέρουν ότι το ελληνικό χρέος ενδέ­χεται να ξεπεράσει το 160% του ΑΕΠ από το 2011, κάτι που απαγορεύει ουσιαστικά την έξοδό μας στις αγορές με δημοπρασίες ομο­λόγων μεγάλης διάρκειας, όπως επισήμως διακήρυττε ο ίδιος ο Παπακωνσταντίνου. Αυτό βεβαίως σημαίνει ότι θα παγιοποιηθεί ο τρέχων βραχυπρόθεσμος τρόπος δανει­σμού, ο οποίος είναι πολύ ακριβότερος από τον δανεισμό που υποτίθεται πως μας ανά­γκασε να προσφύγουμε στον μηχανισμό «δι­άσωσης» και, βεβαίως, στο ΔΝΤ...

Μάθημα πρώτον

Η πρώτη οδηγία, που φαίνεται πως εκτε­λούν κατά γράμμα όχι μόνο οι κυβερνητικοί παράγοντες, αλλά και οι δημοσιογράφοι που πήραν μέρος στα σεμινάρια, είναι να περάσει στους ανυπάκουους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, στην αντιπολίτευση αλλά και στον κόσμο ότι «βρισκόμαστε με την πλάτη στον τοίχο».

Ήδη την πρώτη εφαρμογή του μαθήματος των επικοινωνιολόγων του ΔΝΤ είδαμε στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου της προηγούμενης εβδομάδας. Ο Παπακων-σταντίνου μοίρασε... στικάκια με εντολές στους ομολόγους του για τις επόμενες 60 «πολύ κρίσιμες» μέρες και ο πρωθυπουργός έδωσε έναν εξαιρετικά δραματικό τόνο στη συζήτηση. Στόχος να μην υπάρξουν αντιρ­ρήσεις και να προχωρήσει απρόσκοπτα το πρόγραμμα της πλήρους απορρύθμισης του συνόλου της ελληνικής οικονομίας.

Μάθημα δεύτερον

Η δεινή θέση στην οποία βρίσκεται η ελ­ληνική οικονομία είναι πλέον φανερή. Όμως η ηγεσία της κυβέρνησης επέλεξε να διο­χετεύσει επικοινωνιακά ότι βρισκόμαστε «στην κόψη του ξυραφιού» για άλλους λό­γους, όχι για τους πραγματικούς.

Εδώ και μέρες ο κόσμος βομβαρδίζεται με την απειλή ότι «δεν θα πάρουμε την τέ­ταρτη δόση του δανείου» εάν δεν εφαρμό­σουμε τα νέα επώδυνα μέτρα. Σκοπός, να συνεχιστεί η ενοχική σιωπή της κοινωνίας, που τροφοδοτείται εμμέσως πλην σαφώς με το δίλημμα «αν μιλήσω και αντιδράσω, δεν θα έχω να φάω».

Και βέβαια στόχος δεν είναι άλλος από το να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα που θέλει το ΔΝΤ, ώστε να εισχωρήσει (άρα και να ελέγ­χει) όλους τους τομείς της οικονομίας της χώρας. Εξ άλλου, παρ’ ότι στην Ιρλανδία, την Ισπανία και την Πορτογαλία οι αντιδρά­σεις είναι έντονες, στην Ελλάδα οι τροϊκανοί έχουν εκπλαγεί ευχάριστα με την ανοχή που δείχνει η κοινωνία στις δραματικές αλλαγές στις συνθήκες διαβίωσης. Και, αφού κανείς δεν τους παίρνει με τις πέτρες, βγαίνουν και το λένε δημοσίως...

Μάθημα τρίτο: Sudden Death

Οι δραστικές περικοπές στις θέσεις εργασίας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι πλέον αναπόφευκτες. Για το 2011 προβλέπονται μόνο 8.000 νέες θέσεις εργασίας στο Δημόσιο, στο οποίο όμως, βάσει των αποφάσεων της περα­σμένης εβδομάδας με την τρόικα, θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται και αυ­τοί που θα μεταταχθούν, αφού θα θεω­ρούνται νέες προσλήψεις!

Ως αποτέλεσμα οι απολύσεις θα πάνε σύννεφο μέσα από την κατάργηση και συγχώνευση οργανισμών, συμβουλίων και θέσεων που θα θεωρούνται πλεονά­ζουσες και συνεπώς δεν προσκρούουν στο Σύνταγμα. Για να προλάβουν αντι­δράσεις, απεργίες, αλλά και να μην επι­τρέψουν οποιαδήποτε προσπάθεια για διαπραγματεύσεις από πλευράς σωμα­τείων και εργαζομένων, οι αξιωματού­χοι του ΔΝΤ εμπνεύστηκαν τη στρατη­γική που ονομάζεται «Ξαφνικός Θάνα­τος» (Sudden Death).

Οι επικοινωνιολόγοι και συμβουλάτο-ρες που πλαισιώνουν το Μαξίμου έχουν συστήσει - και η κυβέρνηση, όπως ανα­μενόταν, έχει συμφωνήσει - πως οτι­δήποτε αποφασίζεται (κλείσιμο ΔΕΚΟ, απολύσεις, αποκρατικοποιήσεις, νέοι φόροι κ.λπ.) θα ανακοινώνεται και θα εφαρμόζεται μέσα σε 24 ώρες. Μπαμ και κάτω. Με αυτό τον τρόπο, πιστεύ­ουν, δεν θα δίνεται περιθώριο αντίδρασης από πλευράς κοινωνίας, αλλά και δεν θα ανοίγει πολιτική συζήτηση, η οποία μπορεί να αποδυναμώσει την κυ­βέρνηση

Σκοπός είναι, μετά τη βροχή των ξαφ­νικών αποφάσεων, να έρθει και η ανα­κοίνωση για νέο Μνημόνιο (είτε μέσω επιμήκυνσης του υπάρχοντος είτε με νέο δάνειο), η οποία θα σερβιριστεί με τα εύσημα ότι «τα πήγατε καλά και τώρα σας επιβραβεύουμε». Βέβαια, επί της ουσίας, ένα νέο δάνειο θα έρθει μόνο για να εξυπηρετήσει το παλαιό και όχι για να περάσει στην πραγματική οικο­νομία ώστε να ανακουφιστούν τα νοικο­κυριά.

Εγκαταλείψτε τα... νοικοκυριά

Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που επισήμως τόσο ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου όσο και οι τροϊ-κανοί παραδέχονται ότι η αγοραστική δυνατότητα των ελληνικών νοικοκυριών βρίσκεται στο ναδίρ. Δηλαδή: ♦ Οι Έλληνες δεν μπορούν πλέον να στηρίξουν την ανάκαμψη της οικονομί­ας και παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει ανακοινώσει μέτρα για να στηρίξει την ιδιωτική κατανάλωση, αλλά αντιθέτως εξακολουθεί να λαμβάνει φορομέτρα που ουσιαστικά διαλύουν την αγορά και στέλνουν πολλά νοικοκυριά στην πτώχευση

♦ Δεν λαμβάνονται ούτε καν οι στοι­χειώδεις έλεγχοι ώστε να σταματήσει η αισχροκέρδεια και οι αλλεπάλληλες αυξήσεις σε τιμές βασικών προϊόντων και υπηρεσιών. Το χάσμα αναμένεται να βαθύνει περισσότερο από τον Ιανουάριο του 2011, όταν θα αυξηθεί ο ΦΠΑ στο 13% και το 23%.

♦  Κρατικός ελεγκτικός μηχανισμός δεν υπάρχει, όπως παραδέχθηκαν και οι ίδι­οι οι αξιωματούχοι της τρόικας, οι οποίοι αποκαλούν την κατάσταση «χαοτική». Φανταστείτε τι θα γίνει με τη νέα συρ­ρίκνωση του Δημοσίου. Ανεπισήμως κάποιοι αξιωματούχοι σιγοψιθυρίζουν ότι θα χρειαστούν πάνω από 10 χρόνια για να συνέλθει η πραγματική οικονο­μία της χώρας και να μπορέσουν τα νοι­κοκυριά να αναπνεύσουν. Αν τα δέκα χρόνια είναι επαρκή ύστερα από την τε­ραστίων διαστάσεων καταστροφή που έχει αρχίσει να χτυπάει την ελληνική οικονομία...

Κοινώς, το σπίτι μας καίγεται κι εμείς τραγουδάμε. Τουλάχιστον κάποιοι άλλοι Ευρωπαίοι έχουν τα κότσια, αν όχι να αποτρέψουν τη δική τους καταστροφή, τουλάχιστον να πέσουν μαχόμενοι. Στην Ελλάδα πολιτικά κόμματα, συνδικαλι­σμός και η ίδια η κοινωνία αρκούνται να εισπράττουν τα... εύσημα της τρόικας. Μόνο που, όταν όλοι ξυπνήσουμε, ίσως να είναι πολύ αργά...

Αναδημοσίευση από το Ποντίκι (Δεκέμβριος 2010)