Αγαθονήσι: το Έλις Αϊλαντ των δυστυχισμένων

«Είναι κρίμα να μένουν άνθρωποι μούσκεμα χωρίς νερό και φαγητό καταμεσής του Αιγαίου. Οι περισσότεροι δεν έχουν ξαναδεί θάλασσα και πνίγονται στο ένα μέτρο»...

To Aγαθονήσι βρίσκεται κοντά στη Σάμο και στην Πάτμο αλλά δεν είναι πολλοί αυτοί που έχουν ακούσει το όνομά του. Εκείνοι πάντως που ταξιδεύουν ως εδώ αφήνουν πίσω τους την υπόσχεση της επιστροφής.
Στα 14 τ.χλμ. του Αγαθονησιού οι μόνιμοι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τους 100. Κτηνοτρόφοι, ψαράδες και συνταξιούχοι του ΟΓΑ. Με τους στρατιώτες και τους υπαλλήλους φτάνουν τους 150. Γύρω από το νησί βρίσκονται οι βραχονησίδες Κατσαλάνι, Πίτα Νερονήσι και Στρογγυλή. Οι βάρκες με τους λαθρομετανάστες άρχισαν να φτάνουν εδώ το 2002 και βγαίνουν στα ανατολικότερα σημεία. Πρώτα, έρχονταν Παλαιστίνιοι και σε μικρό αριθμό. Αλλά το 2007-2008 οι αλλοδαποί πρόσφυγες ήταν 4.702 και με άλλους 1.600 που εντοπίστηκαν σε βράχια της ευρύτερης περιοχής και μεταφέρθηκαν στην Πάτμο, όπου ανήκει διοικητικά το Αγαθονήσι, ξεπέρασαν τους 6.000.

Και τώρα ένα αποκαλυπτικό βίντεο για την μετανάστευση στο Αγαθονήσι. Ο τίτλος του:   ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ ΤΕΙΧΟΣ

Είναι δύσκολο να φανταστείς, τη στιγμή που αγωνίζεσαι να βρεις το Αγαθονήσι στον χάρτη, ακουμπισμένο καθώς είναι στο βορειότερο άκρο της Δωδεκανήσου, 8 μόλις ναυτικά μίλια μακριά από τις ακτές της Μικρασίας, πώς να είναι τάχα η ζωή των κατοίκων του. Οταν όμως φθάνει η στιγμή που πρωτοαντικρίζεις το λιμάνι του Αϊ-Γιώργη από τη γέφυρα του «Νήσος Κάλυμνος» και βλέπεις τον κόσμο που περιμένει στην προκυμαία για να παραλάβει τρόφιμα και φάρμακα, είσαι σίγουρος για ένα τουλάχιστον πράγμα: πως εδώ η ζωή προσδιορίζεται από την έννοια της αναμονής.