Φαράγγι Μύλων Ρεθύμνης

 Το Σάββατο το πρωί με καλό καιρό, καλή παρέα και με πολύ κέφι ξεκινήσαμε για το φαράγγι των Μύλων... 

 Το φαράγγι βρίσκεται νότια, σε απόσταση 8km από την πόλη του Ρεθύμνου, και αποτελεί ένα σύμπλεγμα Νερόμυλων και δικτύου υδροκίνησης.

To καλάθι που μεταφέρει τα ''εφόδια'' στην ταβέρνα που βρίσκεται μέσα στο φαράγγι.

 Μύλοι, το όνομα του καταπράσινου και πανέμορφου φαραγγιού  με τον εγκαταλελειμμένο οικισμό  δίπλα στο χείμαρρο και τους, πολυάριθμους  για την έκτασή του, νερόμυλους που κατασκεύασαν οι ντόπιοι κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας και λειτουργούσαν έως την δεκαετία του '70.

 Οι Μύλοι, με την πλούσια φυσική και αρχιτεκτονική τους ομορφιά, συνιστούν την ιδανικότερη πρόταση για περίπατο. Λίγα μόλις χλμ έξω από την πόλη, εύκολα προσβάσιμη περιοχή, με εξαιρετική χλωρίδα και πανίδα . 

 Από την πρώτη στιγμή η ατμόσφαιρα είναι μυστηριακή. Στα δεξιά βρίσκεται το παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννη που είναι κτισμένο μέσα στα βράχια. 

 Προχωρώντας περνάμε μια τσιμεντένια γέφυρα, και αριστερά συναντάμε τους Πάνω Μύλους. Εκεί υπάρχει μια ωραία ταβέρνα,η οποία ήταν δυστυχώς κλειστή.

Η ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΑ ΓΕΦΥΡΑ

Η ΤΑΒΕΡΝΑ

ΕΔΩ ΦΘΑΝΕΙ ΤΟ ΚΑΛΑΘΙ ΑΠΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ

 Φεύγοντας από την ταβέρνα ακολουθούμε το πάνω μονοπάτι που οδηγεί βόρεια προς την κατεύθυνση της θάλασσας. Μετά από περίπου 200m σταματάμε στην εκκλησία των 5 Παρθένων.

Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ο ΠΕΡΙΒΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (την οποία δυστυχώς δεν φωτογράφισα)

Η ΘΕΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΡΙΒΟΛΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

  Συνεχίζοντας την διαδρομή συναντάμε έναν αναστηλωμένο μύλο.

 Ακολουθούμε το χωμάτινο μονοπάτι που μας οδηγεί  στον πυθμένα του φαραγγιού των μύλων. Εκεί υπάρχει σύμπλεγμα μύλων με εμφανή τα πέτρινα κανάλια  που τους τροφοδοτούσαν με νερό.

  Προχωρώντας φθάνουμε στην απέναντι πλευρά του φαραγγιού στους Κάτω Μύλους και στα δεξιά μας βλέπουμε την  μικρή εκκλησία της Αγίας Παρασκευής.

  Το μονοπάτι περνάει κάτω από την καμάρα ενός ερειπωμένου κτιρίου.

  

Σε αυτή τη διαδρομή μας προσφέρονται απλόχερα πολλές φυσικές γωνιές για μια αναζωογονητική στάση. Συγχρόνως θαυμάζουμε την άγρια ομορφιά του φυσικού τοπίου και το αρμονικό πάντρεμα της ανθρώπινης με τη φυσική αρχιτεκτονική.

YΠΗΡΧΑΝ ΠΟΛΛΕΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΛΕΜΟΝΙΕΣ ΠΑΡΑΤΗΜΕΝΕΣ, ΑΡΑ ΚΑΙ ''ΒΙΟΛΟΓΙΚΕΣ'', ΠΟΥ ΜΟΣΧΟΜΥΡΙΖΑΝ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΦΑΓΑΜΕ ΜΕΡΙΚΑ ΛΕΜΟΝΟΠΟΡΤΟΚΑΛΑ. ΤΑ ΛΕΜΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΣΧΕΔΟΝ... ΓΛΥΚΑ.

ΒΡΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΛΟΓΟ

 Μετά από μία ώρα αφού έχουμε ήδη εξερευνήσει το κύριο μέρος του φαραγγιού, ακολουθούμε το αριστερό μονοπάτι, διασχίζουμε το μικρό ποτάμι  και περνάμε στην απέναντι όχθη.

 Χρειαζόμαστε λίγα λεπτά για να ανηφορίσουμε στον βασικό αγροτικό δρόμο του φαραγγιού που οδηγεί σ' ένα τσιμεντένιο δρόμο.

 Αμέσως μετά βρήκαμε το Ξηρό Χωριό και φυσικά την εκκλησία του,

και το ''κεντρικό'' καφενείο του.

Ο ΨΩΜΑΣ ΕΦΤΑΣΕ ΚΑΙ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΗΡΑΝ ΚΟΥΛΟΥΡΑΚΙΑ. Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΕΙ.

 Αγοράσαμε κι εμείς γιατί πεινάσαμε με τόσο περπάτημα.
 Ύστερα από λίγο πήραμε το δρόμο της επιστροφής με τα πόδια γιατί το αυτοκίνητο ήταν στην άλλη πλευρά. Φυσικά το ''ότο στοπ'' απέδωσε και όλα πήγαν κατ' ευχήν.